Ólög Sharia

Lög eru skjalfestar reglur um hegðun samfélagsins.  Grunnur þessara reglna eru að vernda einstaklinginn frá öðrum einstaklingum eða hópum innan og utan samfélagsins.  Þó eru undantekningar á þessu, sérstaklega þegar lög eru sett sem vísvitandi gera vissa einstaklinga réttindaminni en aðra einstaklinga í þjóðfélaginu.  Til að umbreyta orðum Dr. Dawkins: “Í eðlilegu ástandi gerir gott fólk góða hluti.  Einungis innan heimspekikenninga getur gott fólk gert illa hluti”.

Þrælahald og hugmyndafræði þess er eitt slíkt kerfi, en þess utan eru líklega tvö lagakerfi sem alræmd eru fyrir að halda uppi slíkum ólögum, en það eru Nurnberg lögin og Sharia Lögin.

Nurnberg lögin eru lög sem sett voru af Þjóðernissósíalistum í Þýskalandi 15 September árið 1935.  Sharia lögin eru lög byggð á texta Kóransins sem Allah á að hafa gefið Múhameð á árunum 610-635.

Þetta eru mjög lík lagakerfi, en bæði kerfin skera réttindi vissra samfélagshópa markvisst til að kæfa þá og gera út af við til lengri tíma litið.  Samanburður á lögunum sýnir hve lík þau eru, en ekki er ólíklegt að Þjóðernissósíalistar hafi af einhverju marki byggt sín lög á vitneskju um Sharia:

 

Nurnberg lögin: 

Fyrsti Kafli.

1. Gifting milli Gyðinga og annara borgara Þýskalands er bönnuð, allar slíkar giftingar eru ógildar.
2. Kynlíf utan hjónabands milli Gyðinga og Þýskra borgara er bannað
3. Gyðingar mega ekki ráða Þýskar konur til starfa til sín
4. Gyðingum er bannað að sýna þýska fánan eða fánaliti, en þeir mega bera liti Gyðinga

Annar Kafli.

1. Þegn er persóna ríkisins sem fellur undir vernd ríkisins og þar af leiðandi hefur skyldur gagnvart ríkinu.
2. Ríkisborgari er þegn ríkisins sem er af Þýsku eða skildu kyni, og sem í gegnum hegðun sína sýnir að hann er verðugur að þjónusta við Þýsku þjóðina og ríkið.
1. Réttur til ríkisborgara er fengin í gegnum úthlutun vottorði á ríkisborgararéttingum.
2. Aðeins borgarar ríkisins hafa rétt á fullum pólitískum réttindum undir lögum ríkisins.

Sharia lögin:

(Dhimmi er sá sem ekki er múslími innan múslímaríkja)

Formáli

1. Þeir sem eru vantrúaðir en eru fólk bókarinnar (gyðingar og kristnir) skal gefa þrjá kosti; dauðann, upptöku Múhameðstrúar eða Dhimmi-líf
2. Þeir sem eru vantrúaðir og eru ekki fólk bókarinnar skal gefa tvo kosti; Dauðann eða upptöku Múhameðstrúar.
3. Dhimmar eru verndaðir af ríkinu, svo lengi sem þeir fylgja þeim lögum sem þeim er sett.

Réttindi

1. Einungis múslímar við fullan aldur hafa fullann ríkisborgararétt
2. Dhimmar skulu ávalt finna sig undirgefin múslímum

Breyting á stöðu

1. Dhimmi gerist samstundis múslími ef hann segir upphátt þrisvar “Það er enginn verðugur trú minni nema Alla, og Múhameð er sendiboði hans”
2. Sá sem segir sig úr Múhameðstrúnni er réttdræpur

Dhimmar

1. Dhimmar skulu borga sérstakan skatt jizya til múslíma til að viðhalda réttindum sínum sem Dhimmi.
2. Við borgun á Jizya er Dhimminn slegin utanundir í sérstakri viðhöfn til að niðurlægja hann opinberlega.
3. Dhimmar mega ekki viðhalda kirkjum sínum eða musterum.  Þeim mega ekki hringja bjöllum, syngja eða hafa annan hávaða við trúarathafnir sínar.  Þeim mega heldur ekki sýna trúartákn sín opinberlega; hvorki krossa, fatnað né liti
4. Hús Dhimma skulu vera minni en nágranna þeirra
5. Ef Dhimmi blótar Íslam eða Múslím skal hann dæmdur til dauða
6. Múslímar mega ekki hafa Dhimma sem vin
7. Dhimmar mega ekki hafa Múslím í vinnu
8. Dhimmi karlmenn mega ekki giftast múslímskri konu.  Múslímskir karlar mega giftast Dhimma konu enda verður hún Múslími við giftinguna.
9. Dhimmar geta ekki borið vitni gegn Múslíma
10. Dhimmar mega ekki eiga vopn eða betri ferðaskjót en múslímar
11. Dhimmar mega ekki klæðast eða bera sömu liti og múslímar, og skulu þeir klæðast sérstaklega til að þekkjast sem Dhimmi
12. Dhimmar mega ekki gegna opinberu starfi

Hegðun

1. Dhimmar skulu standa uppi í viðurvist múslíms
2. Dhimmar skulu tala við múslím í lágum tóni
3. Dhimmar skulu ávalt víkja fyrir múslímum til vinstri.
4. Dhimmar skulu veita múslímum húsaskjól og fæði í þrjá daga án borgunar ef múslími á ferð framhjá húsi þeirra.

Dhimmi reglurnar eru ein aðal undirstaða Sharia lagana og til þess gerða að þvinga þá sem ekki fylgja Múhameðstrúnni til að taka trúna.  Virkni lagana er mjög góð, sem sést á hve fljótt tekist hefur að múhameðsvæða þær þjóðir sem múhameðstrúarmenn hafa hertekið.

Kristna trúin lét ekki á sér standa í þessum málum, en á 14du öld náði stríð kristinna og múhameðstrúarmanna hámarki og kristnir hófu að reka múhameðstrúarmenn til baka af herteknum svæðum Evrópu.  Á sama tíma, og líklega í sama tilgangi, hóf Kristna kirkjan að eyða öðrum trúarbrögðum úr Evrópu.  Nornabrennur voru hluti þessa og stóðu frá um 1450 til 1700, eða í um 250 ár.  Einungis við upphaf upplýsingaaldarinnar tókst að snúa þeim ólögum við og skera völd kirkjunnar.

Sharia er í Stjórnarskrá allra Íslamskra ríkja nútímans, og upptaka þeirra laga er eitt aðal baráttumál Múslíma sem búa utan Íslamskra ríkja.  Á vesturlöndunum er unnið að því í mörgum ríkjum (t.d. Kanada) að leifa Múslímum að dæma eftir þessum lögum í sérstökum “heimilisréttum” sem taka yfir samfélög aðskilins samfélags Múslíma.