Heilög Heimsstyrjöld: Jihad!

Stríðið við Hryðjuverkin er rangnefni, enda er ekki hægt að fara í stríð gegn stríðsaðgerð.  Það liggur í raun pólitísk ástæða fyrir rangnefninu, en ástæða þessarar furðulegu nafngiftar er ótti Vestrænna stjórnmálamanna við stríð milli menningarheima.  Raunveruleikinn er sá að þetta er ekki stríð gegn öllum hryðjuverkahópum heldur einungis gegn hryðjuverkahópum sem berjast í nafni múhameðstrúarinnar.  Baskar, Norður-Írar og Tamílar stunda einnig hryðjuverkastarfsemi en þegar talað eru um “Stríðið gegn Hryðjuverkum”, er ekki verið að tala um stríð gegn þessum aðilum. 

En hverjir eru þessir hryðjuverkamenn sem berjast í nafni Múhameðstrúarinnar.  Það eru líklega þrár megin afstöður sem fólk tekur til þessara fylgjenda Múhameðs og ástæðunnar fyrir stríði þeirra.

 

1. Stríðið er varnarbarátta fátækari landa og samfélagshópa gegn heimsveldis- og nýlendustefnu Vesturlandanna, og þá sérstaklega Bandaríkjanna.
2. Stríðið er stundað af fáum öfgamönnum sem ranglega túlka trú sína fyrir eigin pólitísk markmið.  Þessir aðilar eru kallaðir Islamistar til að afmarka þá frá Íslam eða Múhameðstrúnni.
3. Stríðið er hluti af baráttu menningarheima og byggir á trúarboðskap Múhameðstrúarinnar.  Þetta er því stríð Íslam og hugmyndafræði þess, en er ekki bundið einstaka öfgamönnum sem misskylja trúna.

 

Fólk skiptist á póla í afstöðu sinni til þessara mála, en sannleikurinn er líklega að stríðið er sambland af öllum þessum hlutum.  Þetta stríð Íslam var til staðar löngu áður en stríðið í Írak hófst, né byrjaði það með árásunum 11 September í New York, eða vegna baráttu Palestínumanna.  Til að byrja með þarf að skoða hvað hinir margvíslegu hryðjuverkahópar í þessu stríði eiga sameignlegt, til að reyna að skilja ástæður og markmið þessa stríðs.

Undirstaða trúarinnar er í fyrstalagi Kóraninn sem er sagður bein skilaboð guðsins Allah til Múhameðs spámanns orðrétt.  Í öðru lagi byggir trúin á ævisögu Múhameðs sjálfs (Hadiths).  Tilvitnanir þessara hryðjuverkamanna bæði í Kóraninn og ævisaga Múhameðs (Hadiths) er ekki gripin af fjöllum, en við jafnvel yfirborðslega skoðun sést að þessar bækur eru fullar af boðorðum um ofbeldi og hatri á samfélögum utan Múhameðstrúarinnar.  Boðskapur hryðjuverkamannana sjálfra er því ekki rangur.  Það er ekkert sérstaklega óvenjulegt í samanburði við önnur trúarbrögð, enda oft byggð á aldagömlum boðskap skrifuðum í öðrum raunveruleik.  Múhameðstrúin á þó erfitt með að snúast gegn þessum gömlu viðhorfum.  Kóraninn er nefnilega í grundvallar atriðum bókstafstrú.  Kóraninn er beint orð guðsins Alla og í honum segir að fylgjendur trúarinnar skuli trúa öllum orðum bókarinnar en ekki hluta þeirra, þeir sem slíkt geri fari til helvítis og skuli ekki kallast múslímar. 

Þar að auki er Múhameð sjálfur talinn hinn fullkomni maður, öðrum til eftirmyndar, skv. boðskap trúarinnar, en líf hans var litað af hernaði, fjöldamorðum og öðru ofbeldi gegn utanaðkomandi trúarhópum. 

Æðsta markmið trúarinnar er að engin önnur trúarbrögð verði stunduð á jörðinni og mun þá verða alsherjar friður á jörð og menn færast nær guðinum Alla.  Það er þessi friður sem talað er um þegar menn segja að Múhameðstrúin sé trú friðarins.  Heimsyfirráð eru ekkert afbrigðilegt frá öðrum trúarbrögðum, en Múhameðstrúin er þó sérstök á þann hátt að í trúarboðskap hennar er skipulega sett fram hernaðarlegar aðferðir til þess að boða trúna, og eru þær aðferðir kallaðar Jihad.  Jihad samkvæmt Múhameð er æðsta köllun Múhameðstrúarmanna.

Þetta þýðir ekki að allir Múhameðstrúarmenn taki virkann þátt í baráttu gegn öðrum trúarsamfélögum, þvert á móti.  Lang flestir þeir sem teljast til Múhameðstrúarmanna eru friðsamir og hafa sömu eftirvæntingar og fylgjendur annara trúarbragða.  Þeir trúa á guð sinn án þess að fylgja bókstaf trúarinnar, eða vera sammála öllu sem stendur í trúarbókstafnum.  Daglegt líf þeirra snýst ekki í kringum trúna.

Réttar væri því að kalla þetta ”Stríðið við Jihad”, en það stríð er ekki nýtt af nálinni ef grannt er skoðað, og hefur staðið nánast ósleitt frá sjöttu öld.  Stríð milli fylgjenda Múhameðs og annara trúarbragða og annara menningarheima.  Jihad (heilagt stríð / Baráttan) hófst með ákalli Múhameðs til fylgismanna sinna og hefur staðið nánast óbrotið síðan:

 

Múhameð sjálfur tóku Arabíu á fyrstu áratugum trúarinnar

Sýrland 635

Persía 636-651

Armenía 639

Egyptaland 639

Norður Afríka 642

Vestur hluti Indlands 664-712

Spánn 711-718

Austurrúmaveldi 717-18 (stríð sem tapaðist)

Austur Georgía 736

Suður Ítalía 827

Afganistan 662-709

Austur Kína 751

Kákasus 711-750

Suðurhluti Frakklands 738 (tapaðist)

Spánn tapast 785-1492:

Girona 785

Barselóna 801

Súdan 831-902

Krít 840 (tapaðist aftur 961)

Malasía 10du – 14du öld

Suður Ítalía tapaðist 1091

Anatólía (nú Tyrkland) 1068-71

Austur-Rómverska Keisaradæmið 1200-1453

Persía og “Írak” tapast í stríði við Mongóla 1258  Meiriháttar fall Múhameðstrúarmanna sem hægði á Jihad í langann tíma.  Hinir nýju landshöfðingjar tóku á endanum trúna sjálfir og hófu aftur frekari útbreiðslu hennar til Indlands.

Austur Afríka 1200-1800

Austurríki 1529 (tapaðist og var endirinn á árásum Múhameðstrúarmanna á Evrópu í all langan tíma.  Stríðið hélt þó áfram annarsstaðar)

Indland 1400-1946 (innri og ytri stríð gegn Hindúum, Búddistum, Kristnum og Nýlenduherrum)

Nýlendustefna Evrópulanda frá 15du öld hægði á og stöðvaði á mörgum stöðum útbreiðslu Íslam í gegnum Jihad.

Þátttaka í Fyrri heimsstyrjöldinni 1914

Sínaí stríðið 1956

Sex Daga Stríðið 1967

Yom Kippur stríðið 1973

Íraksstríðið 1991

Íraksstríðið 2003 til dagsins í dag

Afganistan stríðið 1979 til dagsins í dag

Sómalía 1998 til dagsins í dag

Súdan (Darfur)  2003 til dagsins í dag

Filipseyjar 1970 til dagsins í dag

Suður Taíland til dagsins í dag

Alsherjar Jihad hryðjuverkarstríðið 1960 til dagsins í dag (sjá hér að neðan)

 

Ef kort er skoðað af stríðsátökum Jihad sést hvernig útbreiðsla átakana er annþá við jaðra hins Íslamska heims.  Sem styður þá tillögu um að hér sé á ferð áframhald alsherjarstríðs Jihad, útbreiðsluátaka Múhameðstrúarinnar.

Jihad er hefð sem er jafn gömul trúnni og hefur engin tengsl við efnahagsstöðu einstaklinga eða pólitískar skoðanir aðrar en Múhameðstrúna.  Tvö tímabíl í sögu Jihad hægðu á útbreiðslu þess, en það var innrás Mongóla (sem nánast gerði útaf við trúna) og nýlendustefna Evrópuveldana.  Án efa hefur fátækt einstaklinga, afstaða gegn séðu óréttlæti og/eða valdagræðgi utanaðkomandi aðila áhrif á virka þátttöku fólks í Jihad, eða stuðning Íslamskra ríkisstjórna við jihad.  En undirstaða Jihad eru kenningar Múhameðs eins og þær standa í Kóraninum og Hadith.

Ein stærsta pólitíska áskorun næstu áratuga verður hvernig stjórnmálamenn utan Múhameðstrúarlanda takast á við Jihad.  Hvernig hægt verður að aðskylja fylgjendur sömu hugmyndafærðarinnar; virka jihadista og almenna Múhameðstrúarmenn, án þess að styggja þá alla.  Að tala um Íslamista, fremur en Múhameðstrúarmenn, og Stríðið gegn Hryðjuverkum frekar en Stríðið gegn Jihad, er þáttur í þeirri tilraun.  Ég get ekki séð að sú tilraun muni takast án þess að takast á við þann boðskap sem liggur að baki stríði Jihad.  En ef forðast þarf að styggja alla Múhameðstrúarmenn, þá þarf sú naflaskoðun og trúarbreyting að koma innanfrá en ekki utan.