Veruleiki Alheimsafvopnunar

“Alheimsfriður!” er ekki bara æðsta ósk þáttakenda í fegurðarsamkeppnum og Hollívúdd leikara.  Þetta er góð og háleit útópísk sýn um frið á jörð.  Þessa dagana er þessi draumur orðinn að einhverslags veruleika hjá æ fleiri íbúum og stjórnmálamönnum Vesturlandana.  En hugmyndir um hvernig því takmarki skuli nást eru ekki endilega þær farsælustu.  Ein furðulegasta hugmyndin um slíkt er hugmyndin um alheims-afvopnun hjá þeim sem ég myndi kalla Alfriðarsinna.

Alfriðarsinnar kalla eftir einhæfri afvopnun Vestrænna ríkja, með þá trú að það muni leiða til þess að önnur ríki í heiminum muni afvopnast líka þegar “ógnin” frá Vestrænum ríkjum er ekki fyrir hendi.  Því miður væri hægt að telja tímann í klukkustundum frá því að síðasta vopnið er eyðilagt þar til fyrsta nágrannaríki Vesturlandana hefur innrás. 

Það er erfitt fyrir Alfriðarsinna að finna rök gegn þessari mjög svo líklegu afleiðingu afvopnunar Vesturlandana, svo æ fleiri snúast á þá skoðun að krefjast þess að öll lönd í heiminum afvopnist á sama tíma, ekki bara Vesturlöndin.  Þetta yrði vægast sagt erfitt verkefni.  Á Norður-Írlandi búa um 1,7 milljónir manna, og hefur afvopnun þeirra staðið í áratug, án þess að takast fullkomlega.  Í heiminum búa um 6,6 milljarðar manna.  Til að afvopna allan þann mannfjölda þyrfti milljónir vel vopnaðra hermanna sem leita þyrftu í hverjum kima veraldar, og afvopna þá sem steytast á móti með valdi.  Myndu öll lönd og vopnaðir hópar vera til í að leggja niður vopn um leið og allir aðrir?  Herjir Múhameðs? Norður-Kórea? Zimbabwe? Almenningur í BNA?  Þessum hópum verður auðsjáanlega að beyta valdi til að leggja niður vopn sín.  Herjir Alfriðarsinna verða því að gera innrás í þessi lönd til að afvopna mannskapinn.  Spurningin er síðan hvort að Alfriðarherirnir muni að lokum leggja niður vopn sín sjálfir eða halda þeim til að koma í veg fyrir að aðrir vopnist seinna.

En þá komum við að næsta vandamáli.  Þó svo að öll skotvopn og sprengjur yrðu eyðilögð í heiminum, þá myndi það ekki stöðva stríð.  Menn hafa einungis barist með slík vopn í 500 ár.  Í 100.000 ár á undan því börðust menn með bareflum og eggvopnum.  Allt er vopn í höndunum á fólki ef þeim svo sýnist.

Vandamálið byggist því ekki á vopnunum, heldur á fólki og þeim ástæðum sem það gefur sér til ofbeldisverka. Enginn maður er fullkominn.  Mannkynið býr yfir græðgi, hatri, leti, stolti, reiði, losta og öfundsíki.  Við búum líka yfir ást, samheldni, samvisku, gjafmildi, gleði og hamingju.  Þetta er það sem gerir okkur mannleg.

Stríð er skipulagt ofbeldi í stórum mælikvarða.  Það er í raun einungis stigs munur á slíku ofbeldi og því ofbeldi sem fylgir glæpum.  Árásaraðilar geta hafið ofbeldið á stærri mælikvarða í nafni einhverrar lífsskoðunar byggða á yfirmætti sínum yfir öðrum,  eða bara vegna þess að þeir ásælist það sem fórnarlambið á.  Ástæðurnar eru óteljanlegar, sama í hvaða mælikvarða ofbeldið er framið.  Svarið hjá Alfriðarsinnum er að allt mannkynið þurfi því að “mennta” í hugmyndafræði alfriðarsinna til að koma í veg fyrir þær tilfinningar eða skoðanir sem veldur ofbeldinu.  Það þýðir að allir jarðarbúar verða skyldaðir í “endurmenntunarbúðir” þar sem útrýmt er öðrum hugmyndum en hugmyndum alfriðarsinna.  Þeir sem streitast á móti verður auðsýnilega að taka á sérstaklega.  Sögulega hafa hópar eða ríki sem snúist hafa til ófriðar verið leiddar af einstaklingum sem stýra og oft stofnað til ófriðarins.  Þessum líklegu leiðtogum verður auðséð að ná sérstaklega.  Þá verður að einangra og “mennta” þar til þeir trúa friðarboðskap Alfriðarsinna.  Þeir sem ekki taka við þessari menntun hljóta líklega endanlegri örlög.

Þetta er í raun sá heimur sem boðaður er.  Alheimsríkisstjórn með alræðisvald sem notar vald sitt til að afvopna allan heiminn.  Alræðisstjórn sem heilaþvær alla jarðarbúa til að trúa á sama boðskapinn og hegða sér innan fyrirframákveðins munsturs sett af yfirboðörunum.  Þeir sem snúast gegn þeirri heimssýn…

 

Ekki fallegur heimur það

 

Spurning hvort að ekki væri betra að hvert land hefði góðar varnir sem fældu aðrar þjóðir, einstaklinga eða hópa frá hugmyndum um innrásir og ofbeldisverk.